ลมกรรโชก...
หอบพัดเอาใบไม้ปลิวขึ้นไปในอากาศ...
เหนือหลังคาบ้านหลังใหม่ของครอบครัวคุณแม่เลี้ยงเดียว
ลิลลี่ กำลังยุ่งอยู่กับการขนข้าวของ
เธอได้ตกลงใจซื้อบ้านหลังใหม่
หลังจากที่ ลิลลี่ ได้รับการเลื่อนตำแหน่ง
นั่นทำให้ ทิม ลูกชายคนเดียวของเธอ
ต้องลาออกจากโรงเรียนกลางคัน
เพื่อย้ายมาเมืองใหม่ ตามที่เธอต้องการ
เหนือหลังคาบ้านหลังใหม่ของครอบครัวคุณแม่เลี้ยงเดียว
ลิลลี่ กำลังยุ่งอยู่กับการขนข้าวของ
เธอได้ตกลงใจซื้อบ้านหลังใหม่
หลังจากที่ ลิลลี่ ได้รับการเลื่อนตำแหน่ง
นั่นทำให้ ทิม ลูกชายคนเดียวของเธอ
ต้องลาออกจากโรงเรียนกลางคัน
เพื่อย้ายมาเมืองใหม่ ตามที่เธอต้องการ
"ทิม... ไม่เอาน่า! ลงมาจากรถได้แล้ว..."
ลิลลี่ เรียกลูกชายหัวดื้อของเธอให้ลงมาจากรถ
หลังจากทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้ว
เหลือเพียงทิม ที่ยังคงนั่งกอดเข่าอยู่เบาะหลัง
สีหน้าที่ไม่พอใจ ปรากฏชัด...
"แม่.. น่าเบื่อ..." ทิมพึมพำ อยู่คนเดียว
เขาก้าวเท้าลงจากรถ ด้วยสีหน้าที่บูดบึ้ง
เด็กผู้ชาย อายุ 13 ปี รูปร่างอวบ
ใส่หมวกเบสบอลของทีมแยงกี้ เงยหน้ามองดูบ้านหลังใหม่
"ไม่เลวนี่ มีสวนด้วย..." ทิมคิด
ลิลลี่ เรียกลูกชายหัวดื้อของเธอให้ลงมาจากรถ
หลังจากทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้ว
เหลือเพียงทิม ที่ยังคงนั่งกอดเข่าอยู่เบาะหลัง
สีหน้าที่ไม่พอใจ ปรากฏชัด...
"แม่.. น่าเบื่อ..." ทิมพึมพำ อยู่คนเดียว
เขาก้าวเท้าลงจากรถ ด้วยสีหน้าที่บูดบึ้ง
เด็กผู้ชาย อายุ 13 ปี รูปร่างอวบ
ใส่หมวกเบสบอลของทีมแยงกี้ เงยหน้ามองดูบ้านหลังใหม่
"ไม่เลวนี่ มีสวนด้วย..." ทิมคิด
เขาเดินเข้าบ้านพร้อมกับเป้ ใบโปรดของเขา
เป้นำโชคสีแดงที่ใส่สารพัดเครื่องมือเอาไว้
แม้เขาจะไม่พอใจที่ต้องจากเพื่อนมา
แต่ต้องยอมรับว่าบ้านนี้ดีกว่าห้องเช่าแคบๆ ที่เขาเคยอยู่
เขาเริ่มสำรวจบ้านหลังใหม่ ตามประสาเด็กเล่นซนทั่วไป
"ห้องนอนลูกอยู่ด้านบนนะจ๊ะ ทิม
หน้าต่างของลูกเปิดไปเห็นสวนหลังบ้าน แม่จ้างคนงานให้เขามาจัดสวนสวยๆไว้ให้แล้วนะ"
ลิลลี่ พูดเอาใจลูกชาย
ทันทีที่เห็นความไม่พอใจของทิมลดลง
ทิม เดินออกทางประตูหลัง
เพื่อสำรวจสวนหลังบ้านที่แม่บอก
เป้นำโชคสีแดงที่ใส่สารพัดเครื่องมือเอาไว้
แม้เขาจะไม่พอใจที่ต้องจากเพื่อนมา
แต่ต้องยอมรับว่าบ้านนี้ดีกว่าห้องเช่าแคบๆ ที่เขาเคยอยู่
เขาเริ่มสำรวจบ้านหลังใหม่ ตามประสาเด็กเล่นซนทั่วไป
"ห้องนอนลูกอยู่ด้านบนนะจ๊ะ ทิม
หน้าต่างของลูกเปิดไปเห็นสวนหลังบ้าน แม่จ้างคนงานให้เขามาจัดสวนสวยๆไว้ให้แล้วนะ"
ลิลลี่ พูดเอาใจลูกชาย
ทันทีที่เห็นความไม่พอใจของทิมลดลง
ทิม เดินออกทางประตูหลัง
เพื่อสำรวจสวนหลังบ้านที่แม่บอก
ประตูหลังบ้านเปิดอ้า...
เผยให้เห็นสภาพของสวนหลังบ้าน
มันยังคงมีกระถามต้นไม้วางให้เห็นอยู่บ้าง
แต่ส่วนใหญ่แตกหักจนใช้การไม่ได้
ทิมเดินเท้าเปล่าลงไป เพราอยากสัมผัสกับพื้นหญ้า
สระน้ำพลาสติก สภาพเยินๆ สกปรก
ถูกวางกองรวมเอาไว้ ตรงกำแพงหลังบ้าน...
"คงเป็นของใครซักคน..." ทิมพูด
"บ้าเอ้ยย!" ทิมเดินเตะบางอย่าง...
มันเหมือนเป็นของแข็งๆ แต่ไม่ใช่ก้อนหิน
ทิม คุกเข่าลงตรงพื้นหญ้า บางอย่างถูกปกคุลมมานาน
"เห้ยยย นี่มันเปิดได้นี่.." ทิม มองดูไม้กระดานแผ่นหนา
ที่ถูกหญ้าปิดคลุมานานนับปี เขาลองแง้มมันดู
"เจ๋งง ไม่ได้ล็อคนี่!" ทิมดีใจที่พบของเล่นใหม่
เขาวิ่งกลับเข้าไปหยิบเป้ สีแดงนำโชคของเขา
ในนั้น มีทุกสิ่งที่ต้องการ ทิมหยิบไฟฉายออกมา
เขาส่งลงไป และเห็นบันไดทางลงที่ทอดยาวไปข้างล่าง
"แม่ต้องไม่รู้ว่ามีมันแน่ๆ..."
ทิม ตั้งใจจะเก็บทางเข้านี้ไว้เป็นความลับส่วนตัว เขาเอาหญ้ามาปิดไว้ที่เดิม และเดินเข้าไปในบ้าน
ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาไม่อยากให้มายุ่งกับมัน
เผยให้เห็นสภาพของสวนหลังบ้าน
มันยังคงมีกระถามต้นไม้วางให้เห็นอยู่บ้าง
แต่ส่วนใหญ่แตกหักจนใช้การไม่ได้
ทิมเดินเท้าเปล่าลงไป เพราอยากสัมผัสกับพื้นหญ้า
สระน้ำพลาสติก สภาพเยินๆ สกปรก
ถูกวางกองรวมเอาไว้ ตรงกำแพงหลังบ้าน...
"คงเป็นของใครซักคน..." ทิมพูด
"บ้าเอ้ยย!" ทิมเดินเตะบางอย่าง...
มันเหมือนเป็นของแข็งๆ แต่ไม่ใช่ก้อนหิน
ทิม คุกเข่าลงตรงพื้นหญ้า บางอย่างถูกปกคุลมมานาน
"เห้ยยย นี่มันเปิดได้นี่.." ทิม มองดูไม้กระดานแผ่นหนา
ที่ถูกหญ้าปิดคลุมานานนับปี เขาลองแง้มมันดู
"เจ๋งง ไม่ได้ล็อคนี่!" ทิมดีใจที่พบของเล่นใหม่
เขาวิ่งกลับเข้าไปหยิบเป้ สีแดงนำโชคของเขา
ในนั้น มีทุกสิ่งที่ต้องการ ทิมหยิบไฟฉายออกมา
เขาส่งลงไป และเห็นบันไดทางลงที่ทอดยาวไปข้างล่าง
"แม่ต้องไม่รู้ว่ามีมันแน่ๆ..."
ทิม ตั้งใจจะเก็บทางเข้านี้ไว้เป็นความลับส่วนตัว เขาเอาหญ้ามาปิดไว้ที่เดิม และเดินเข้าไปในบ้าน
ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาไม่อยากให้มายุ่งกับมัน
"แม่ ผมจะจัดสวนหลังบ้านเอง
ไม่ต้องจ้างใครมาทำนะฮะ"
ทอม พูดระหว่างทานอาหารเย็น
ลิลลี่ ประหลาดใจกัยคำพูดของ ทิม
"อ้าวว! จริงเหรอจ๊ะ ทำไมละ"
"ผมว่าผมชอบมัน" ทิม จ้องมองแม่
"โอเคจ๊ะ ตามใจลูกเลย ทิม" ลิลลี่ ตอบตกลง
เธอคิดว่าอย่างน้อยๆ มันคงทำให้ ทิม เลิกต่อต้านเธอซักที
ทุกอย่างดูเรียบร้อยและผ่านไปด้วยดี...
ไม่ต้องจ้างใครมาทำนะฮะ"
ทอม พูดระหว่างทานอาหารเย็น
ลิลลี่ ประหลาดใจกัยคำพูดของ ทิม
"อ้าวว! จริงเหรอจ๊ะ ทำไมละ"
"ผมว่าผมชอบมัน" ทิม จ้องมองแม่
"โอเคจ๊ะ ตามใจลูกเลย ทิม" ลิลลี่ ตอบตกลง
เธอคิดว่าอย่างน้อยๆ มันคงทำให้ ทิม เลิกต่อต้านเธอซักที
ทุกอย่างดูเรียบร้อยและผ่านไปด้วยดี...
ลิลลี่... หลับไปแล้วด้วยความเหนื่อยอ่อน
ทิม เดินลงไปเพื่อดูสวนหลังบ้านของเขาอีกครั้ง
มันยังคงอยู่ดี ประตูลับที่เขาพบ
ทิมเตรียมไฟฉาย และของอีกสองสามอย่าง
เขาเปิดประตูออกและไต่ลงไปตามบนไดที่ทอดตัวเบื้องล่าง
ทิม เดินลงไปเพื่อดูสวนหลังบ้านของเขาอีกครั้ง
มันยังคงอยู่ดี ประตูลับที่เขาพบ
ทิมเตรียมไฟฉาย และของอีกสองสามอย่าง
เขาเปิดประตูออกและไต่ลงไปตามบนไดที่ทอดตัวเบื้องล่าง
เมื่อลงมาจนสุดทาง
ทิมแหย่เท้าลงไปแตะกับพื้นด้านล่าง
มันน่าจะลึกซัก 10 กว่าเมตรได้
ไฟฉายถูกเตรียมไว้ในมือ
เมื่อมันทำหน้าที่ ทิมก็ได้พบกับห้องกว้างๆ
จุคนได้ประมาณ 15 - 20 คน
ห้องลับฝังตัวอยู่ใต้บ้านของเขา
พระเจ้า นี่มันสุดยอดจริงๆ...
ทิมเริ่มการสำรวจอีกครั้ง
ทิมแหย่เท้าลงไปแตะกับพื้นด้านล่าง
มันน่าจะลึกซัก 10 กว่าเมตรได้
ไฟฉายถูกเตรียมไว้ในมือ
เมื่อมันทำหน้าที่ ทิมก็ได้พบกับห้องกว้างๆ
จุคนได้ประมาณ 15 - 20 คน
ห้องลับฝังตัวอยู่ใต้บ้านของเขา
พระเจ้า นี่มันสุดยอดจริงๆ...
ทิมเริ่มการสำรวจอีกครั้ง
ครืดดดด... ครืดดดด.... ครืดดด.....
เสียงลากโซ่ดังมาจากด้านหลังของเขา
ทิมหันขวับไป พร้อมกับไฟฉายในมือ
ความเงียบ.... ปกคลุมทั่วบริเวณ
"บ้าน่า ลมจากด้านบนคงพัดเข้ามา..."
ทิมปลอบตัวเอง
เสียงลากโซ่ดังมาจากด้านหลังของเขา
ทิมหันขวับไป พร้อมกับไฟฉายในมือ
ความเงียบ.... ปกคลุมทั่วบริเวณ
"บ้าน่า ลมจากด้านบนคงพัดเข้ามา..."
ทิมปลอบตัวเอง
ทิม มาหยุดตรงเก้าอี้ หน้าตาประหลาดตัวหนึ่ง
มันมีสายรัดข้อมือและข้อเท้าติดอยู่
พนักพิงเป็นหนามแหลม
และมีหมวกครอบ อยู่ด้านบน..
"เครื่องทรมาณ"
ใช่แล้ว.... เขาจำมันได้จากหนังฆาตกรรมที่ดูบ่อยๆ
มันมีสายรัดข้อมือและข้อเท้าติดอยู่
พนักพิงเป็นหนามแหลม
และมีหมวกครอบ อยู่ด้านบน..
"เครื่องทรมาณ"
ใช่แล้ว.... เขาจำมันได้จากหนังฆาตกรรมที่ดูบ่อยๆ
"เจ้านาย.... ปลดปล่อยเราที ปลดปล่อยเรา..."
เสียงบางอย่างแว่วมากระทบโสตประสาทของ ทิม
มือเขาเย็นขึ้นอย่างประหลาด มันชาไปหมด
"สะ เสียง เสียงใครน่ะ!?"
เสียงบางอย่างแว่วมากระทบโสตประสาทของ ทิม
มือเขาเย็นขึ้นอย่างประหลาด มันชาไปหมด
"สะ เสียง เสียงใครน่ะ!?"
ครืดดดดด... ครืดดดด.. ครืดดดด...
เสียงลากโซ่ดังอีกครั้ง.... แผ่นไม้ด้านบนส่งเสียงดัง ปึ้งงงง!
ไฟฉายของทิมหลุดจากมือ มันตกกระแทกกับพื้น
ทุกอย่างมืดสนิท พร้อมกับเสียงร้องของทิม
เสียงลากโซ่ดังอีกครั้ง.... แผ่นไม้ด้านบนส่งเสียงดัง ปึ้งงงง!
ไฟฉายของทิมหลุดจากมือ มันตกกระแทกกับพื้น
ทุกอย่างมืดสนิท พร้อมกับเสียงร้องของทิม
"เห้ยยยย....!!!"
ในความมืดที่แสนน่ากลัว
ทิม รู้สึกถึงมือหยสบกระด้างที่หนาและใหญ่
ของผู้ชายประมาณ 3 - 4 คน
พวกมันจับแขนขาและลำตัวของเขาไว้
"เห้ยย จะทำอะไรวะ ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!"
ทิม ตะโกนไปในความมืด
เท้าของเขาเตะไปมาในอากาศ
กลิ่นสาปสางโชยใาแตัจมูกของทิม
กลิ่นไหม้ของผิวหนัง
กลิ่นสาปของคนที่ไม่ได้แตะต้องน้ำอาบมาเป็นแรมปี
ทิม รู้สึกถึงมือหยสบกระด้างที่หนาและใหญ่
ของผู้ชายประมาณ 3 - 4 คน
พวกมันจับแขนขาและลำตัวของเขาไว้
"เห้ยย จะทำอะไรวะ ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!"
ทิม ตะโกนไปในความมืด
เท้าของเขาเตะไปมาในอากาศ
กลิ่นสาปสางโชยใาแตัจมูกของทิม
กลิ่นไหม้ของผิวหนัง
กลิ่นสาปของคนที่ไม่ได้แตะต้องน้ำอาบมาเป็นแรมปี
พึ่บบบ....
ไฟฉายของทิมสว่างขึ้น มันหันมาทางเขาพอดี
ทิมรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่บนบางอย่าง
แผ่นหลังของเขารู้สึกถึงของแหลมคน
โอ๊ะ!! เขาขยับขาไม่ได้ ทิม ดิ้นรนยิ่งขึ้น
เหมือนบางอย่างต้องการให้ทิมเห็นอะไรชัดเจนยิ่งขึ้น
จะเกียงไฟที่ไม่ถูกจุดมานาน ติดพรึบขค้นมาพร้อมกัน 4 อัน
มันส่องสว่างมากพอทั่วบริเวณห้องนั้น
เงาตะคุ่มๆ ของบางอย่างวูบวาบผ่านหน้า ทิม
เสียงกระซิบกระซาบดังแว่วมาเป็นระยะ
พวกมันกำลังตกลงใจจะทำบางอย่างกับ ทิม...
ไฟฉายของทิมสว่างขึ้น มันหันมาทางเขาพอดี
ทิมรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่บนบางอย่าง
แผ่นหลังของเขารู้สึกถึงของแหลมคน
โอ๊ะ!! เขาขยับขาไม่ได้ ทิม ดิ้นรนยิ่งขึ้น
เหมือนบางอย่างต้องการให้ทิมเห็นอะไรชัดเจนยิ่งขึ้น
จะเกียงไฟที่ไม่ถูกจุดมานาน ติดพรึบขค้นมาพร้อมกัน 4 อัน
มันส่องสว่างมากพอทั่วบริเวณห้องนั้น
เงาตะคุ่มๆ ของบางอย่างวูบวาบผ่านหน้า ทิม
เสียงกระซิบกระซาบดังแว่วมาเป็นระยะ
พวกมันกำลังตกลงใจจะทำบางอย่างกับ ทิม...
ในห้องนอนของ ลิลลี่...
เธอสะดุ้งตื่นขึ้น เพราะความฝันประหลาด
ในฝันเธอเห็นชายผิวดำ ถูกเฆี่ยน ถูกโบยด้วยแส้
อยู่ในบ้านของเธอ พวกเขาแต่งกายครึ่งท่อน ไม่มีเสื้อผ้า
ตามตัวเปรอะไปด้วยฝุ่น และเศษดิน
ชายคนหนึ่งวิ่งหนีจากผู้คุมแล้วพุ่งเข้ามาหาเธอ
เหงื่ิ้ม็ดเล็กผุดพราวอยู่บนใบหน้า
ลางสังหรณ์บสงอย่างบอกเธอให้ไปดู ทิม
แต่แขนและขาของเธอขยับไม่ได้
เงาดำๆกำลังกดทับตัวของเธออยู่
เธอไม่มีแม้แต่เสียงร้องขอความช่วยเหลือ
มือหยาบกร้านมือหนึ่งลูบไล้ไปตามแก้มและลำตัวของเธอ
ลิลลี่ บิดตัวไปมาด้วยความหวดกลัว...
เธอเริ่มหายใจติดขัด มือคู่นั้นบีบรัดที่คอของเธอ...!!
เธอสะดุ้งตื่นขึ้น เพราะความฝันประหลาด
ในฝันเธอเห็นชายผิวดำ ถูกเฆี่ยน ถูกโบยด้วยแส้
อยู่ในบ้านของเธอ พวกเขาแต่งกายครึ่งท่อน ไม่มีเสื้อผ้า
ตามตัวเปรอะไปด้วยฝุ่น และเศษดิน
ชายคนหนึ่งวิ่งหนีจากผู้คุมแล้วพุ่งเข้ามาหาเธอ
เหงื่ิ้ม็ดเล็กผุดพราวอยู่บนใบหน้า
ลางสังหรณ์บสงอย่างบอกเธอให้ไปดู ทิม
แต่แขนและขาของเธอขยับไม่ได้
เงาดำๆกำลังกดทับตัวของเธออยู่
เธอไม่มีแม้แต่เสียงร้องขอความช่วยเหลือ
มือหยาบกร้านมือหนึ่งลูบไล้ไปตามแก้มและลำตัวของเธอ
ลิลลี่ บิดตัวไปมาด้วยความหวดกลัว...
เธอเริ่มหายใจติดขัด มือคู่นั้นบีบรัดที่คอของเธอ...!!
ครืดดดด..... ครืดดดดด.... เสียงโซ่ล่ามดังขึ้น
ทิม หันไปมารอบตัว ไฟสลัวๆ จากตะเกียงทำให้เขามองไม่ค่อยชัดนัก
"แกเป็นใครต้องการอะไร กันแน่?"
ทิม ตะโกนท่ามกลางความเงียบในห้องลับนั้น
"อ๊ากกกกกกกกซ์..." เสียงร้องครวญครางดังขึ้น
ภาพที่ปรากฏตรงหน้าทิม ทำให้เขาอ้างปากค้าง
ชายผิวดำร่างใหญ่ เนื้อตัวและแผ่นหลังเต็มไปด้วยเลือด
และรอยแส้สดใหม่ เขากระเสือกกระสนคลานเข้ามาหาทิม
ทิมเบือนหน้าหนี สายตาเขาปะทะเข้ากับใบหน้า
อันผิดรูปของชายอีกคน มันเหมือนกับใบหน้าของเขา
ถูกกัดกร่อนด้วยน้ำกรดความเข้มข้นสูง...
ทิม หันไปมารอบตัว ไฟสลัวๆ จากตะเกียงทำให้เขามองไม่ค่อยชัดนัก
"แกเป็นใครต้องการอะไร กันแน่?"
ทิม ตะโกนท่ามกลางความเงียบในห้องลับนั้น
"อ๊ากกกกกกกกซ์..." เสียงร้องครวญครางดังขึ้น
ภาพที่ปรากฏตรงหน้าทิม ทำให้เขาอ้างปากค้าง
ชายผิวดำร่างใหญ่ เนื้อตัวและแผ่นหลังเต็มไปด้วยเลือด
และรอยแส้สดใหม่ เขากระเสือกกระสนคลานเข้ามาหาทิม
ทิมเบือนหน้าหนี สายตาเขาปะทะเข้ากับใบหน้า
อันผิดรูปของชายอีกคน มันเหมือนกับใบหน้าของเขา
ถูกกัดกร่อนด้วยน้ำกรดความเข้มข้นสูง...
"เราอยู่ที่นี!... เราตาย... ที่นี่"
ชายที่มีใบหน้าเน่าเฟะ พูดกับทิม ในระยะประชิด
"ท่านเป็นเจ้านายใหม่หรือ..?" มันแสยะยิ้มถามทิม
ทิมส่ายหน้าที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ
"ปะ เปล่าๆๆ ฉันไม่ใช่..."
"ท่านทิ้งพวกเรา ท่านบอกให้เรารอ..."
มันพูดต่อไป... จงดูซะ!"
มันชี้นิ้วที่หงิกงอไปยังบันไดทางขึ้น
ทิม เห็นเหล่าทาสผิวดำ ชายหญิง ยื้อแย่งจะปีนขึ้นไป
บ้างร้องตะโกน บ้างเหยีบหัวกัน
ทุกคนอยากมีชีวิตรอด แต่แล้วน้ำมันสีดำถูกเทราดลงมา
จากประตูทางเข้าด้านบน เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังระงมไปทั่วห้องลับ
ควันตลบอบอวน กลิ่นไหม้ของเนื้อมนุษย์คละคลุ้ง
พวกเขาคลานเข้ามา สายตามุ่งมายัง ทิม
ที่ถูกมัดติดอยู่กับเก้าอี้ทรมาน...
เวลา... สำหรับทิม เหมือนนานชั่วชีวิต...
ชายที่มีใบหน้าเน่าเฟะ พูดกับทิม ในระยะประชิด
"ท่านเป็นเจ้านายใหม่หรือ..?" มันแสยะยิ้มถามทิม
ทิมส่ายหน้าที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ
"ปะ เปล่าๆๆ ฉันไม่ใช่..."
"ท่านทิ้งพวกเรา ท่านบอกให้เรารอ..."
มันพูดต่อไป... จงดูซะ!"
มันชี้นิ้วที่หงิกงอไปยังบันไดทางขึ้น
ทิม เห็นเหล่าทาสผิวดำ ชายหญิง ยื้อแย่งจะปีนขึ้นไป
บ้างร้องตะโกน บ้างเหยีบหัวกัน
ทุกคนอยากมีชีวิตรอด แต่แล้วน้ำมันสีดำถูกเทราดลงมา
จากประตูทางเข้าด้านบน เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังระงมไปทั่วห้องลับ
ควันตลบอบอวน กลิ่นไหม้ของเนื้อมนุษย์คละคลุ้ง
พวกเขาคลานเข้ามา สายตามุ่งมายัง ทิม
ที่ถูกมัดติดอยู่กับเก้าอี้ทรมาน...
เวลา... สำหรับทิม เหมือนนานชั่วชีวิต...
ในห้องนอน...ของ ลิลลี่
เธอกำลังตาเหลือกอยู่บนที่นอน
ลิลลี่ บิดตัวไปมา ด้วยกำลังทั้งหมดที่มีอีกครั้ง
เธอพลิกตัวกลับให้ตกเตียง...
สำเร็จ!! เธอลุกขึ้นได้ ลิลลี่ วิ่งออกไปจากห้อง
ปั้งงงงง.... ประตูปิดกระแทกตัว ลิลลี่ ให้กระเด็นกลับมา
เหลือทางรอดเดียวแล้วในวินาทีนั้น
หน้าต่างบ้านที่เปิดอ้าอยู่...
เธอกำลังตาเหลือกอยู่บนที่นอน
ลิลลี่ บิดตัวไปมา ด้วยกำลังทั้งหมดที่มีอีกครั้ง
เธอพลิกตัวกลับให้ตกเตียง...
สำเร็จ!! เธอลุกขึ้นได้ ลิลลี่ วิ่งออกไปจากห้อง
ปั้งงงงง.... ประตูปิดกระแทกตัว ลิลลี่ ให้กระเด็นกลับมา
เหลือทางรอดเดียวแล้วในวินาทีนั้น
หน้าต่างบ้านที่เปิดอ้าอยู่...
ครืดดดดด... ครืดดดดด... ครืดดดด..
้เสียงโซ่มาหยุดอยู่หน้าประตูห้อง...
พร้อมกับลิลลี่ ที่ถูกบางอย่างจิกผมแล้วกระชากก!
ประตูห้องเปิดออกกว้าง...
เผยให้เห็นที่มาของเสียงลากโซ่อันชวนสยองนั่น...!!
้เสียงโซ่มาหยุดอยู่หน้าประตูห้อง...
พร้อมกับลิลลี่ ที่ถูกบางอย่างจิกผมแล้วกระชากก!
ประตูห้องเปิดออกกว้าง...
เผยให้เห็นที่มาของเสียงลากโซ่อันชวนสยองนั่น...!!
ทิม... อยู่บนเครื่องทรมาน..
หลังของเองกรีดไปมากับพนักพิงที่แหลมคม
เสื้อผ้าขาดวิ่น เลืิดไหลออกมาจากบาดแผล
แกร๊กก... แกร๊กกก... หมวกเหล็กถูกคลุมที่หัวของทิม
ชายผิวดำหน้าเฟะ หมุนกลไก ของเก้าอี้
หมวกเหล็กเริ่มบีบรัด...
หลังของเองกรีดไปมากับพนักพิงที่แหลมคม
เสื้อผ้าขาดวิ่น เลืิดไหลออกมาจากบาดแผล
แกร๊กก... แกร๊กกก... หมวกเหล็กถูกคลุมที่หัวของทิม
ชายผิวดำหน้าเฟะ หมุนกลไก ของเก้าอี้
หมวกเหล็กเริ่มบีบรัด...
"อ๊ากกกซ์" ทิมร้องอย่างโหยหวน
มันหนักหนาเกินกว่าเด็กจะรับไหว...
ทิม ต้องพยายามอีกครั้ง เขากำลังจะหมดแรง
เขาลองเตะขาออกไป สำเร็จ.... สายรัดข้อเท้าขาดออกจากกันแล้วหนึ่งข้าง
ทิมจัดการกับตัวเอง เครื่องพันธนาการหลุดทีละอย่าง
เหลือเพียงหมวกเหล็กที่บีบรัด
ทิม เอื้อมมือไปหมุนกลไกนั่น
"โอ้ยยย อีกนิดด อีกนิดเดียว"
ฉับบบบบบ!! เคียวเหล็กปริศนาสับลงบนข้อมือของทิม
"โอ้ยยย!.." ทิมร้องอย่างเจ็บปวด
ข้อมือของเขาห้อยต่องแต่งเกือบขาดออกจากกัน
ทิม ไม่ละความพยายาม เขาใช้มืออีกข้างเอื้อมไป...
กึกก กึกกก .... กลไกหยุดลง ทิมหมุนนย้อนกลับ
ให้หมวกเหล็กคลายตัว...
เขาวิ่งไปยังบันได ด้วยมืออีกข้างที่ห้อยร่องแร่ง...
บางสิ่งขวางเขา กับ บันได...
มันหนักหนาเกินกว่าเด็กจะรับไหว...
ทิม ต้องพยายามอีกครั้ง เขากำลังจะหมดแรง
เขาลองเตะขาออกไป สำเร็จ.... สายรัดข้อเท้าขาดออกจากกันแล้วหนึ่งข้าง
ทิมจัดการกับตัวเอง เครื่องพันธนาการหลุดทีละอย่าง
เหลือเพียงหมวกเหล็กที่บีบรัด
ทิม เอื้อมมือไปหมุนกลไกนั่น
"โอ้ยยย อีกนิดด อีกนิดเดียว"
ฉับบบบบบ!! เคียวเหล็กปริศนาสับลงบนข้อมือของทิม
"โอ้ยยย!.." ทิมร้องอย่างเจ็บปวด
ข้อมือของเขาห้อยต่องแต่งเกือบขาดออกจากกัน
ทิม ไม่ละความพยายาม เขาใช้มืออีกข้างเอื้อมไป...
กึกก กึกกก .... กลไกหยุดลง ทิมหมุนนย้อนกลับ
ให้หมวกเหล็กคลายตัว...
เขาวิ่งไปยังบันได ด้วยมืออีกข้างที่ห้อยร่องแร่ง...
บางสิ่งขวางเขา กับ บันได...
ครืดดดดด ครืดดด....
โซ่ตรวนถูกลากเข้ามาในห้องลิลลี่
พร้อมกับชาย ที่ไร้หัว...
ข้อเท้าของเขาถูกพันธนาการด้วยเชือกโซ่
มันห้อยระโยงระยางติดกับข้อมือทั้งสอง
ในมือของมันมีบางอย่างตั้งอยู่...
พระเจ้าา! หัวมนุษย์...
ดวงตาปูดโปนอัน่ากลัวนั้น
มันเผยอปากเหมือนจะเอ่ยบางอย่างออกมา
"จงเอ่ยปากก จงปลดปล่อยเรา!!"
เธอกลัวเกินกว่าจะเข้าใจความหมาย
"มะ หมายความว่ายังไง ปลดปล่อย.."
ลิลลี่ ถามในขณะที่ถอยหลังไปจนชิดขอบหน้าต่าง
ผีทาสผู้ไร้หัว เคลื่อนกายมาอย่างช้าๆ
" เราถูกทรมาน ถูกจองจำ เราติดอยู่ที่นี่..."
ใบหน้านั้น ราวกับจะร้องไห้..
"เราตายพร้อมกับความเป็นทาส ท่านครอบครองที่นี่...
จงพูดซิว่า ให้เราเป็น อิสระ พูดดด!!"
มันอ้าปากตวาดใส่ลิลลี่ เลือดทะลักออกมาจากปากของมัน
ลิลลี่ นิ่งคิด... เธอกำลังจะแลกทุกสิ่งกับเวลาต่อชีวิตของ ทิม
"แกเอาลูกฉันไปไว้ไหน!" ลิลลี่ จ้องไปที่หัวนั้นอีกครั้ง...
มันแสยะยิ้ม... ราวกับผู้ชนะ...
"เวลาของเด็กนั่นแทบไม่เหลือแล้ว.. หึหึหึ"
โซ่ตรวนถูกลากเข้ามาในห้องลิลลี่
พร้อมกับชาย ที่ไร้หัว...
ข้อเท้าของเขาถูกพันธนาการด้วยเชือกโซ่
มันห้อยระโยงระยางติดกับข้อมือทั้งสอง
ในมือของมันมีบางอย่างตั้งอยู่...
พระเจ้าา! หัวมนุษย์...
ดวงตาปูดโปนอัน่ากลัวนั้น
มันเผยอปากเหมือนจะเอ่ยบางอย่างออกมา
"จงเอ่ยปากก จงปลดปล่อยเรา!!"
เธอกลัวเกินกว่าจะเข้าใจความหมาย
"มะ หมายความว่ายังไง ปลดปล่อย.."
ลิลลี่ ถามในขณะที่ถอยหลังไปจนชิดขอบหน้าต่าง
ผีทาสผู้ไร้หัว เคลื่อนกายมาอย่างช้าๆ
" เราถูกทรมาน ถูกจองจำ เราติดอยู่ที่นี่..."
ใบหน้านั้น ราวกับจะร้องไห้..
"เราตายพร้อมกับความเป็นทาส ท่านครอบครองที่นี่...
จงพูดซิว่า ให้เราเป็น อิสระ พูดดด!!"
มันอ้าปากตวาดใส่ลิลลี่ เลือดทะลักออกมาจากปากของมัน
ลิลลี่ นิ่งคิด... เธอกำลังจะแลกทุกสิ่งกับเวลาต่อชีวิตของ ทิม
"แกเอาลูกฉันไปไว้ไหน!" ลิลลี่ จ้องไปที่หัวนั้นอีกครั้ง...
มันแสยะยิ้ม... ราวกับผู้ชนะ...
"เวลาของเด็กนั่นแทบไม่เหลือแล้ว.. หึหึหึ"
ฝูงทาสนับสิบ... ยืนออ อยู่ตรงบันได
มันจ้องมองมายังทิม
ทิม ใช้มือข้างที่เหลือหยิบไฟแช็คออกมา
"พวกแกจะได้ หมกไหม้อยู่ในนี้อีกรอบ"
เขาตวัดไฟแช็คแล้วจ่อไปตรงปลายเชือกเก่าๆ
ที่ห้อยระโยงระยางไปทั่วห้องลับ
ไฟติดแล้ว!! ทิม วิ่งตรลไปยังบันได
ฝ่ากำมือของฝูงทาสที่ไขว่ขว้าตัวเขาไว้
มือข้างเดียวที่เหลือของทิม พยายามอย่างเต็มที่
ควันเริ่มปกคลุมทั่วห้องลับ ทิมกำลังตะกายขึ้น
เขาใกล้แล้ว ใกล้จะถึงแล้ว...
แต่ไฟกำลังไหม้ลามมาถึงขาบันไดที่ทิม ปีนขึน!!
มันจ้องมองมายังทิม
ทิม ใช้มือข้างที่เหลือหยิบไฟแช็คออกมา
"พวกแกจะได้ หมกไหม้อยู่ในนี้อีกรอบ"
เขาตวัดไฟแช็คแล้วจ่อไปตรงปลายเชือกเก่าๆ
ที่ห้อยระโยงระยางไปทั่วห้องลับ
ไฟติดแล้ว!! ทิม วิ่งตรลไปยังบันได
ฝ่ากำมือของฝูงทาสที่ไขว่ขว้าตัวเขาไว้
มือข้างเดียวที่เหลือของทิม พยายามอย่างเต็มที่
ควันเริ่มปกคลุมทั่วห้องลับ ทิมกำลังตะกายขึ้น
เขาใกล้แล้ว ใกล้จะถึงแล้ว...
แต่ไฟกำลังไหม้ลามมาถึงขาบันไดที่ทิม ปีนขึน!!
ลิลลี่... กำลังลังเลอย่างหนัก
แต่ ทิม กำลังจะตาย...
เธอหลับตาลงพึมพำ...
"เพื่อลูกทิม เพื่อลูก!"
"ฉัน ลิลลี่ เจ้าของที่แห่งนี้..."
รอยยิ้มปรากฏชัดบนใบหน้าของผีทาสผู้ไร้หัว...
"ขอปลดปล่อย..." ลิลลี่กำลังจะพูดประโยคสุดท้าย....
"แม่!! ผมอยู่นี่!!" ทิมตะโกนขึ้น
มันคือวินาทีเดียวกันที่เจ้าผีหัวขาดกำลังลุกเป็นไฟ!
"ทิม... ลูก... ลูกปลอดภัย!"
ลิลลี่ ลุกขึ้นกางมือออกอย่างดีใจ
ทิมวิ่งผ่านตัวเจ้าผีร้าย.. ร่างของมันสลายเหลือเพียงเถ้าถ่าน
สองแม่ลูกโผเข้ากอดกัน...
"ทิม.. แม่นึกว่าจะเสียลูกไปแล้ว..." ลิลลี่กอดทิม
น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง...
"โอ้ววว!! ทิมม มือของลูก... มือของลูก"
มือที่ห้อยร่องแรงของทิม ทำให้ ลิลลี่ แทบช็อค
เธอไม่คิดเลยว่าลูกชายหัวดื้อของเธอจะกล้าหาญถึงเพียงนี้..
แต่ ทิม กำลังจะตาย...
เธอหลับตาลงพึมพำ...
"เพื่อลูกทิม เพื่อลูก!"
"ฉัน ลิลลี่ เจ้าของที่แห่งนี้..."
รอยยิ้มปรากฏชัดบนใบหน้าของผีทาสผู้ไร้หัว...
"ขอปลดปล่อย..." ลิลลี่กำลังจะพูดประโยคสุดท้าย....
"แม่!! ผมอยู่นี่!!" ทิมตะโกนขึ้น
มันคือวินาทีเดียวกันที่เจ้าผีหัวขาดกำลังลุกเป็นไฟ!
"ทิม... ลูก... ลูกปลอดภัย!"
ลิลลี่ ลุกขึ้นกางมือออกอย่างดีใจ
ทิมวิ่งผ่านตัวเจ้าผีร้าย.. ร่างของมันสลายเหลือเพียงเถ้าถ่าน
สองแม่ลูกโผเข้ากอดกัน...
"ทิม.. แม่นึกว่าจะเสียลูกไปแล้ว..." ลิลลี่กอดทิม
น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง...
"โอ้ววว!! ทิมม มือของลูก... มือของลูก"
มือที่ห้อยร่องแรงของทิม ทำให้ ลิลลี่ แทบช็อค
เธอไม่คิดเลยว่าลูกชายหัวดื้อของเธอจะกล้าหาญถึงเพียงนี้..
คืนนั้น...เธอรีบพา ทิม ไปโรงพยาบาล
ทิมมีอาการสำลักตลอดเวลา หมอบอกว่าเขาเสียเลือดมาก
หากมาช้ากว่านี้ ทิม อาจไม่รอด....
ทิมมีอาการสำลักตลอดเวลา หมอบอกว่าเขาเสียเลือดมาก
หากมาช้ากว่านี้ ทิม อาจไม่รอด....
บ้านของลิลลี่ ถูกหน่วยดับเพลิงจัดการ
รัฐบาลเข้ารื้อค้น และตรวจดูความเสียหาย
มันถูกระบุในเอกสารว่า เคยเป็นที่จองจำ ทรมานทาส
ของเจ้าของที่เดิม ตั้งแต่ก่อนมีการเลิกทาสในอเมริกาฯ
รัฐบาลเข้ารื้อค้น และตรวจดูความเสียหาย
มันถูกระบุในเอกสารว่า เคยเป็นที่จองจำ ทรมานทาส
ของเจ้าของที่เดิม ตั้งแต่ก่อนมีการเลิกทาสในอเมริกาฯ
สำหรับทิม เขาถูกรักษาจนหายดี
แม้มือเทียมนั่น อาจต้องใช้เวลาซักหน่อย
หมอถามทิมว่า "เธอดูไม่กลัวอะไรเลยซินะ หนุ่มน้อย..."
เขายิ้มออกมา และพูดกับหมอด้วยประโยคสั้นๆว่า...ทิม อยู่บนเครื่องทรมาน..
แม้มือเทียมนั่น อาจต้องใช้เวลาซักหน่อย
หมอถามทิมว่า "เธอดูไม่กลัวอะไรเลยซินะ หนุ่มน้อย..."
เขายิ้มออกมา และพูดกับหมอด้วยประโยคสั้นๆว่า...ทิม อยู่บนเครื่องทรมาน..
"ผมเป็นฮีโร่ของแม่แล้วฮะ ผมเป็นได้แล้ว!"
